Συναπάντημα στο δρόμο της ζωής

Έκτροπα που πρέπει να σταματήσουν, συναισθήματα που πρέπει να πλημμυρίσουν τις καρδιές μας, όλα ζωηρά παρουσιάζονται σε περιστατικά που μετα μάτια του είδε και προσωπικά παρακολούθησε ο συγγραφέας μας.

Κανείς δεν ημπορεί να αρνηθή ότι ο κόσμος εχάλασε από ηθικής απόψεως. Οι ηθικές αξίες, που άλλοτε σαν «το άλας της γης» συγκρατούσαν την ηθική τάξι στη ζωή, που ενέπνεαν ανώτερες πνοές στους ανθρώπους, που αποτελούσαν γενικώς τα θεμέλια, αλλά και το ρυθμό της ζωής, δεν είναι «επί την λυχνίαν», δεν λάμπουν λοιπόν «πάσι τοις εν τη οικία».

Εκρύωσαν οι ανθρώπινες καρδιές. Εκείνα, που άλλοτε τις εθέρμαιναν, όπως τους ανθρώπους το αναμμένο τζάκι, είναι σβυσμένη φωτιά, δεν θερμαίνουν. Τα αίτια αποτελούν αλυσσίδα που κρατεί δεμένη τη ζωή των ανθρώπων της εποχής μας. Το πειό ουσιώδεις είναι το ότι δεν καίει πλέον άσβεστη η γωνιά των ιερών μας παραδόσεων εις το ελληνικό σπίτι.